Η πλειοψηφία των εγγυήσεων που έχει δοθεί αφορά κυρίως σε στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια, σπανίως σε καταναλωτικά αφού, ούτως η άλλως, τα υψηλά επιτόκια των δανείων αυτών ισοσκελίζουν τον επιχειρηματικό κίνδυνο της τράπεζας.

Οι περισσότερο εγγυητές, όταν υπέγραφαν την τραπεζική σύμβαση, δεν γνώριζαν ή δεν κατανοούσαν την υποχρέωση που αναλαμβάνουν και βεβαίως, σε καμία περίπτωση, δεν μπορούσαν να προβλέψουν την σημερινή οικονομική κρίση και το ντόμινο που θα επακολουθούσε.

Τα τελευταία χρόνια με τις αναστολές πλειστηριασμών, το νόμο Κατσέλη και την αδράνεια των τραπεζών να πάρουν πρωτοβουλίες προκειμένου να ρυθμίσουν τα κόκκινα δάνεια ή να προχωρήσουν σε κάποιους πλειστηριασμούς, είχαν ως αποτέλεσμα δάνεια που είχαν κοκκινίσει 9 ή 10 χρόνια πριν, σήμερα να έχουν διογκωθεί τόσο, που οι οφειλές σήμερα, σε πολλές περιπτώσεις, να έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί.

 

Η από κοινού ρύθμιση του δανείου με ευνοϊκότερους όρους είναι επωφελής και για τα δύο μέρη, δηλαδή και για τον πρωτοφειλέτη και για τον εγγυητή. Εάν υπάρξει, για παράδειγμα, νέα συμφωνία μεταξύ πρωτοφειλέτη και Τράπεζας, η οποία μειώνει το ποσό της οφειλής, το ποσό αυτό μειώνεται και για τον εγγυητή.

 

Τι επιλογές έχει όμως ο εγγυητής αν ο πρωτοφειλέτης δεν προχωρά ούτε σε ρύθμιση του δανείου;

 

Α. Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών.

Η Τράπεζα οφείλει να ακολουθήσει τον Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών και για τους εγγυητές όπου θα έχουν την ευκαιρία να επιχειρήσουν μια ρύθμιση του δανείου και σε κάθε περίπτωση θα λάβουν γνώση του ύψους της οφειλής. Η τράπεζα πριν καταγγείλει το δάνειο οφείλει να τηρήσει τη διαδικασία του Κώδικα.

Ο κώδικας Δεοντολογίας παρόλο που δεν υποχρεώνει τις Τράπεζες να ρυθμίσουν όλα τα δάνεια παρόλα αυτά, στις περιπτώσεις που η οφειλή είναι διαχειρίσιμη, ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας τα δύο μέρη να έρθουν σε συμβιβασμό.

 

Β. Νέος πτωχευτικός Κώδικας.

Μπορούν και οι ίδιοι, εφόσον τους συμφέρει, να υποβάλουν αίτηση πτώχευσης, παίρνοντας απαλλαγή από τις οφειλές τους (στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια και δάνεια στα οποίο έχουν εγγυηθεί).

 

Γ. Ελευθέρωση για πταίσμα της Τράπεζας

άρθρο 862 ΑΚ

 

Ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον από πταίσμα του δανειστή έγινε αδύνατη η ικανοποίησή του από τον οφειλέτη.

 

άρθρο 863 ΑΚ

Ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον ο δανειστής παραιτήθηκε από ασφάλειες που υπήρχαν αποκλειστικά για την απαίτησή του, για την οποία είχε δοθεί η εγγύηση, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί ο εγγυητής.

 

Ένας τρόπος που μπορεί να ζητήσει την ελευθέρωσή του από την εγγυητική ευθύνη ένας εγγυητής είναι να αποδείξει πταίσμα της τράπεζας όσον αφορά την εξασφάλιση της απαίτησής της και γενικότερα το πώς χειρίστηκε την οφειλή έναντι του οφειλέτη.

Για παράδειγμα όταν η τράπεζα αργεί να επιδιώξει την ικανοποίησή της και ο οφειλέτης αργότερα καθίσταται αναξιόχρεος, ή όταν δεν φρόντισε να εγγράψει προσημείωση σε ακίνητο του οφειλέτη παρόλο που τον ενημέρωσε ο εγγυητής ότι υπάρχουν και χρέη σε τρίτους που προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο κλπ.

 

Δ. Ελευθέρωση γιατί η Τράπεζα δεν προχώρησε σε δικαστικές ενέργειες ενώ το ζήτησε ο εγγυητής.

άρθρο 867 ΑΚ

 

Εγγύηση για αόριστο χρόνο: Εκείνος που εγγυήθηκε για αόριστο χρόνο μπορεί, όταν γίνει απαιτητή η κύρια οφειλή, να αξιώσει από το δανειστή να επιδιώξει δικαστικώς την απαίτησή του μέσα σε ένα μήνα και να συνεχίσει χωρίς υπαίτια καθυστέρηση τη διαδικασία. Αν ο δανειστής δεν συμμορφωθεί με την αξίωση του εγγυητή, ο εγγυητής ελευθερώνεται.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει ο εγγυητής να ζητήσει εγγράφως από την τράπεζα να στραφεί κατά του πρωτοφειλέτη και εάν η Τράπεζα δεν το κάνει τότε ο εγγυητής ελευθερώνεται από την εγγυητική ευθύνη. Στη πραγματικότητα όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ γιατί κανένας εγγυητής δεν θα μπει στη διαδικασία να ζητήσει από την Τράπεζα να αρχίσει δικαστικές ενέργειες κατά του πρωτοφειλέτη φοβούμενος μήπως και αυτός τελικά κινδυνεύσει στην περίπτωση που δεν επαρκεί η περιουσία του πρωτοφειλέτη για να εξοφληθεί ολόκληση η οφειλή.

 

Ε. Ελευθέρωση γιατί η Τράπεζα δεν προχώρησε σε δικαστικές ενέργειες όπως προβλεπόταν στην δανειακή σύμβαση.

άρθρο 866 ΑΚ

 

Εγγύηση για ορισμένο χρόνο: Εκείνος που εγγυήθηκε για ορισμένο μόνο χρόνο ελευθερώνεται από την εγγύηση, αν ο δανειστής δεν επιδιώξει δικαστικώς την απαίτησή του μέσα σε ένα μήνα από την πάροδο αυτού του χρόνου και δεν συνεχίσει τη σχετική διαδικασία χωρίς υπαίτια καθυστέρηση.

 

Στην εγγύηση ορισμένου χρόνου τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα και οριοθετημένα και ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας ανοίγεται για τους εγγυητές όταν η τράπεζα δεν πράττει αυτά που οφείλει εντός συγκεκριμένης προθεσμίας, το οποίο όμως είναι πολύ πιο πιθανό να συμβεί αφού η τράπεζα είναι αυτή που οφείλει να εκκινήσει την διαδικασία είσπραξης χωρίς να απαιτείται όχληση από τον εγγυητή.

 

Παρακάτω παραθέτουμε ένα μικρό δείγμα της δουλειάς μας (είναι πρακτικά αδύνατον να ανεβάσουμε όλες τις αποφάσεις του γραφείου αφού αυτές ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες) και ειδικότερα κάποιες αποφάσεις που έχουν δημοσιευθεί στα ΜΜΕ λόγω του ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος και της αξίας τους ως δικαστικό προηγούμενο για αντίστοιχες περιπτώσεις.

 

 

 

Δεύτερη δικαστική απόφαση υψώνει τείχος προστασίας στους εγγυητές δανείων! Πρόκειται για σημαντική απόφαση πλήρους απαλλαγής εγγυήτριας από την εγγυητική ευθύνη για ολόκληρο το ποσό της οφειλής που εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Αθηνών. Η απόφαση αυτή είναι σημαντική για όσους έχουν υπογράψει ως εγγυητές για δάνεια συγγενικών ή φιλικών τους προσώπων τα οποία αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους αφού πλέον είναι ξεκάθαρο ότι τα ελληνικά δικαστήρια, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, δεν διστάζουν να απαλλάξουν τους εγγυητές.

 

 

 

Επι της ουσίας, όπως επισημάνει ο δικηγόρος Δημήτρης Αναστασόπουλος που χειρίστηκε την υπόθεση , μέχρι σήμερα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αφού το σπίτι έφτασε στον πλειστηριασμό και δεν υπήρχε η δυνατότητα ούτε ανακοπής , όταν οι προθεσμίες αυτές έχουν χαθεί, τότε η διενέργεια του πλειστηριασμού είναι μονόδρομος.